Шаҳри ман ҳомила аст...

Шаҳрро бояд шуст

Аз ғубори ғами бе мо будан

Шишаҳо пур зи кудурат шудаанд

Шаҳр бе мо

Чи дарандашт

Силули инфиродӣ шудааст!

Шаҳри ман

Мизбони Карбалои дигарест

Ки намехоҳаму меояд.

Шаҳри ман

Тиргоҳи чи балои дигарест,

Ки намеояду меоранд.

Интизор аст, ки дар шишаи ин панҷараҳо

Метаракад

Интизор аст, ки мафҳуми нафасро

Мешумарад.

Хастагиҳо

Ҳастаӣ мегардад

Растагорӣ

Рафт, то баргардад...

Шаҳри ман ҳомила аст.

02 баҳмани 1394

(22.01.16)

شهر را باید شست

از غبار غم بی ما بودن

شیشه‌ها پر ز کدورت شده‌اند

شهر، بی ما

چه درندشت

سلول انفرادی شده است!

شهر من

میزبان کربلای دگری‌ست

که نمی‌خواهم و می‌آید

شهر من

تیرگاه چه بلای دگری‌ست

که نمی‌آید و می‌آرند

انتظار است که در شیشۀ این پنجره‌ها

می‌ترکد

انتظار است که مفهوم نفس را

می‌شمرد

خستگی‌ها

هسته‌ای می‌گردد

رستگاری

رفت تا برگردد...

شهر من حامله است

دوم بهمن ۱۳۹۴