Шаҳре, ки бо вуҷуди ин ҳама тазодду таноқузаш ъошиқона дӯст дорем...

این شهر کجاست؟

شهری که زبان دولت و ملتش سرشار از افتخار به تاریخ و گذشتگانش است، اما با بیل و کلند و بولدوزر و جرثقیل به جان ساختمان‌های تاریخی‌اش درافتاده؛

شهری که خود را نگین و نماد تمدن سامانیان می‌داند، اما از رسم‌الخط دربار سامانیان بیزار است؛

شهری که نام رودکی را بر خیابان و برزن و باغ و راغش گذاشته، اما نام زبان رودکی را نمی‌پسندد؛

شهری که هزاران مهاجر کاری چینی دارد، اما صدها هزار ساکن خود را به مهاجرت کاری در خارج گسیل می‌کند؛

شهری که ساختمان‌های چندمیلیون‌دلاری می‌سازد، اما برای ساختن کارخانه پول ندارد؛

شهری که نوترین و باشکوه‌ترین ساختمان کتابخانه‌اش انباشته از کتاب‌های کهنۀ مردم است؛

شهری که مردمش از پلیس، ضامن امنیت و انتظام، بیشتر از دزد و راهزن می‌ترسند؛

شهری که همۀ رانندگانش کمربند ایمنی می‌بندند، اما نه برای خودشان، بلکه برای پلیس راه و با دیدن سایۀ او؛

شهری که راه‌ها را فراختر کرده است تا هر روز یکی دو بار به روی ساکنانش بسته شود، حتی اگر بیماری جان‌به‌لب پشت راهبندان گرفتار مانده باشد؛

شهری که کاخ دولتش «قصر ملت» نام دارد و مفهوم‌های «دولت» و «ملت» را از هم تفکیک نمی‌دهد؛

شهری که در آن سیگار کشیدن در فضای باز ممنوع است، اما در فضاهای بسته روا؛

شهری که در و دیوارش پر از شعارها در ستایش یک کشور آزاد و مستقل و حقوق‌بنیاد و دموکراتیک است، در کنار تصویرهای عظیم رهبر و تمجید و تکریم او؛

شهری که شیفته و شیدای اشغالگر سابقش است، اما از هم‌زبانان و هم‌تباران خود گریزان.

شهری که با وجود این همه تضاد و تناقضش عاشقانه دوست داریم...

این شهر عزیز تضاد و تناقضات کجاست؟

Ин шаҳр куҷост?

Шаҳре, ки забони давлату миллаташ саршор аз ифтихор ба ториху гузаштагонаш аст, аммо бо белу каланду булдузеру ҷарсақил ба ҷони сохтмонҳои торихиаш даруфтода;

Шаҳре, ки худро нигину намоди тамаддуни Сомониён медонад, аммо аз расмулхатти дарбори Сомониён безор аст;

Шаҳре, ки номи Рӯдакиро бар хиёбону барзану боғу роғаш гузошта, аммо номи забони Рӯдакиро намеписандад;

Шаҳре, ки ҳазорон муҳоҷири кории чинӣ дорад, аммо садҳо ҳазор сокини худро ба муҳоҷирати корӣ дар хориҷ гусел мекунад;

Шаҳре, ки сохтмонҳои чандмилюн-дулорӣ месозад, аммо барои сохтани корхона пул надорад;

Шаҳре, ки навтарину бошукӯҳтарин сохтмони китобхонааш анбошта аз китобҳои куҳнаи мардум аст;

Шаҳре, ки мардумаш аз пулис - зомини амнияту интизом бештар аз дузду роҳзан метарсанд;

Шаҳре, ки ҳамаи ронандагонаш камарбанди эминӣ мебанданд, аммо на барои худашон, балки барои пулиси роҳ ва бо дидани сояи ӯ;

Шаҳре, ки роҳҳоро фарохтар кардааст, то ҳар рӯз яке-ду бор ба рӯи сокинонаш баста шавад, ҳатто агар беморе ҷонбалаб пушти роҳбандон гирифтор монда бошад;

Шаҳре, ки кохи давлаташ "Қасри миллат" ном дорад ва мафҳумҳои "давлат" ва "миллат"-ро аз ҳам тафкик намедиҳад;

Шаҳре, ки дар он сигор кашидан дар фазои боз мамнӯъ аст, аммо дар фазоҳои баста раво;

Шаҳре, ки дару девораш пур аз шиъорҳо дар ситоиши як кишвари озоду мустақиллу ҳуқуқбунёду демукротик аст, дар канори тасвирҳои ъазими раҳбар ва тамҷиду такрими ӯ;

Шаҳре, ки шефтаву шайдои ишғолгари собиқаш аст, аммо аз ҳамзабонону ҳамтаборони худ гурезон.

Шаҳре, ки бо вуҷуди ин ҳама тазодду таноқузаш ъошиқона дӯст дорем...

Ин шаҳри ъазиз куҷост?