Even Despair Inspires...

سرای غصه مرا سراب هست و آب نيست
دو چشم تيره مرا شهاب هست و خواب نيست
ندای جبرئيل ما همه دروغ بوده است
سروش مردمانه را کتاب هست و باب نيست
قناری های رستگی همه کباب می شوند
وجود عاصی مرا تناب هست و تاب نيست
:دو سه رقيب ناتوان به من پيام می دهند
زبان بی نزاکتم خراب هست و ناب نيست
به خنده ها سپرده ام من تباه گشته را
به گريه ها غنوده ام که
Lobby
هست و
Job
نيست.
:به من دبير مدرسه چنين پيام داده بود
نهاد ياغی مرا قواره هست و قاب نيست


Сарои гуссаи маро сароб хасту об нест
Ду чашми тираи маро шахоб хасту хоб нест
Нидои Чабраили мо хама дуруг будааст
Суруши мардумонаро китоб хасту боб нест
Канорихои растаги хама кабоб мешаванд
Вучуди осии маро таноб хасту тоб нест
Ду-се ракиби нотавон ба ман паём медиханд:
Забони беназокатам хароб хасту ноб нест
Ба хандахо супурдаам мани табохгаштаро
Ба гиряхо гунудаам, ки lobby хасту job нест
Ба ман дабири мадраса чунин паём дода буд:
Ниходи ёгии маро кавора хасту коб нест

"Dorudi" Memories

اگر کنار من بودی... ای کاش
:و می سرودی
Jak se mash?
مرا شايد شکيب بيشتر می بود
با يک کلام تو:
"درود!"

ولی هر چه هست از "بود" و "می بود" است
...و خاطره های "درود" است

Агар канори ман буди... эй кош!
Ва месуруди:
Jak se mash?
Маро шояд шикеби бештар мебуд
Бо як каломи ту:
«Дуруд!»

Вале хар чи хаст, аз «буд»-у «мебуд» аст
Ва хотирахои «дуруд»аст…

25.05.06 / 23:34
Prague