Thursday, May 13, 2010

Octogenarian

شايد روزی
در افسانه ای به روز شوم
امروز
هنوز
کهنه ام

Шояд рузе
Дар афсонае баруз шавам
Имруз
Хануз
Кухнаам

(13.05.2010)

***

ستاره هايی را که بامدادان چيده بودم
ريختم دور
نورشان فريبنده تر از خودشان بود

Ситорахоеро, ки бомдодон чида будам,
Рехтам дур.
Нурашон фиребандатар аз худашон буд

(17.05.2010)

***

Субҳро
бо қаҳқаҳае девонавор
фаро хондам
Аммо шаб
ҳамчунон мусиррона
киз карда буду
хиёли рафтан надошт.

Ин бор
аз хандаам табаре сохтаму
бар шаб тохтам
Ва ҳар чи бохтанӣ буд
Бохтам
Ва саранҷом
Навои раҳоӣ навохтам

صبح را
با قهقهه ای ديوانه وار
فرا خواندم
اما شب
همچنان مصرانه
کز کرده بود و
خيال رفتن نداشت

اين بار
از خنده ام تبری ساختم و
بر شب تاختم
و هر چه باختنی بود
باختم
و سرانجام
نوای رهايی نواختم

11 خرداد
01.06.2010

No comments: