A Nature Installed

Гуфтам: “Сиришти ман бинамо, Зоти кирдигор”,
Гуфто: “Туро зи фитрати Эрон сириштаам”.
Гуфтам: “Зи ёри кор маро баҳрае бувад?”
Гуфто: “Туро зи риштаи беёр риштаам”.
Гуфтам: “Сипосу арҷу намозат барам, вале
Бедодгарӣ нест магар сарнавиштаам?”
Гуфто: “Зи дод ҳарф маёвар, ки бар замин
Аз додгарӣ ҷуз ба фиғонаш наҳиштаам”.
Гуфтам: “Агар фаришта фиристӣ ба доди ман…”
Гуфто: “Мухотаби ту Худо, не фариштаам”.
Гуфтам: “Худои ман! Ту ба чоҳам чаро ниҳӣ?”
Гуфто: “Чи роҳҳо, ки ба чоҳи ту киштаам”.
Гуфтам: “Яке бигӯ, ки равонам шавад равон”,
Гуфто: “Яке кадом? Ҳазорон навиштаам”.
Гуфтам, ки сароғози ҳазорон кадом бувад?
Гуфто : “Ба порсӣ бинигар, дарнабиштаам”.

***

گفتم سرشت من بنما ذات کردگار
گفتا تو را ز فطرت ایران سرشته‌ام
گفتم ز یار کار مرا بهره‌ای بود؟
گفتا تو را ز رشتۀ بی‌یار رشته‌ام
گفتم سپاس و ارج و نمازت برم ولی
...بیدادگری نیست مگر سرنوشته‌ام؟
گفتا ز داد حرف میاور که بر زمین
از دادگری جز به فغانش نـَهشته‌ام
گفتم اگر فرشته فرستی به داد من...
گفتا مخاطب تو خدا، نی فرشته‌ام
گفتم خدای من، تو به چاهم چرا نهی؟
گفتا چه راه‌ها که به چاه تو کِشته‌ام
گفتم یکی بگو که روانم شود روان
گفتا یکی کدام؟ هزاران نوشته‌ام
گفتم که سرآغاز ِ هزاران کدام بود؟
گفتا به پارسی بنگر، درنبشته‌ام