Мухточи миёнгини зарринем
Гашту гузоре кутох дар торнигорхои ангуштшумори точик як мавзуъро бармало мекунад: бахсхо маъмулан перомуни мавзуъоте дар мегирад, ки камтарин ахамиятро барои пешрафти кишвар дорад. Дар холе ки миллат дар чохи гумномию баднасибии ношй аз бемоягй такалло мекунад, зехнхои нисбатан фаъъоли миллат дар кучахои 1400-солаи торих парса мезананд ва ба оянда пушт кардаанд. Ин зехнхои фаъъол лузуман равшан нестанд. Як даста туъмаи анкабути иртичоъи кухананд ва дастае дигар сайди ифроти динситезианд. Миёнгини заррине дар уфуки ин бахсхо падид наомадааст. Лаъну нафрини баромада аз тактозихои зехнй дарки дакики масоилро сахт кардааст.
Занчираи андешахои мо ба як халка ниёз дорад, то миёни ин ифроту тафрит пуле бисозад ва онхоро ба хам наздик кунад, то фаъъолияти ин зехнхо созанда шавад, на сузанда. Ва он халка басирате фарогир аст, ки хар ду тиккаи занчири пораро бибинаду бисанчад ва эътидолро баркарор кунад. Албатта, бо тундравй хам метавон авзоъро барои муддате иваз кард. Инкилоби исломии Эрон боризтарин намунаи як тундравии дастачамъист, аммо бо гузашти сй сол мебинем, ки натичаи он чизе гайр аз дарегу хайхоти шумори зиёде аз худи хамон инкилобиюни гузашта нест. Яъне дастоварде, ки аз рохи тундгаройи ба даст омада, умре кутох дорад ва пас аз муддате чун ампротурии Шуравй гард-гард мешавад. Танхо эътидол аст, ки бо гомхои шумурда ва хисобшуда метавонад раванди такомулро тай кунад ва паёмадхои собиту пояндае дошта бошад ва аз як чизи ибтидойи чизе пешрафтатар бисозад. Эътидолро метавон аз равандхои табиъй омухт, ки паёмадхои собиту пуё доранд. Ба монанди раванди такомули инсон аз як чонвари ибтидойи, ки Бедил хам ба он ишора карда буд (Хеч шакле бе хаюло кобили сурат нашуд, Одамй хам пеш аз он-к одам шавад, бузина буд).
Он хаюло, ки мо мухточаш хастем, хамон халкаи заррину матлуби занчир (эътидол) аст.
No comments:
Post a Comment