The Ballad of Adalat

Барои А, пораи дилам.

Адолатро,
Ки мардест ошуфтаву жулидамӯ
Бо фарёдҳои хафа,
Дар майдони Тарафулғори Ландан
Пои чӯбаи дор мебаранд.

Ва ман
Дасти зарифи ту дар дасти меҳолуди хиёл
Ба тамошои ҳодиса нишастаам.

Чашми маъсуму гӯспандонаи ҷаллод
Аз пушти кулоҳхӯди сиёҳ
Бо нигоҳи нигарони ту гиреҳ мехурад,
Хира мешавад,
Таҳлил меравӣ.

Ҷаллод бегуноҳона,
Бе ин ки аз ту нигоҳ бардорад,
ҳалқа меандозад,
Адолат...
Фарёди хафа
Чанд такони дасту пои баста
Ва хомӯшӣ.

Ашки чашмони гӯспандвор
Чӯбаи дорро мешӯяд
Дар майдони Тарафулғор
Гиёҳи сиёҳи нафрат
Худ ба худ
Мерӯяд.
Ҷаллоди ашкбор
Печакҳои бебӯро мебӯяд.

Ва ту, мабҳути ҳодиса,
Дар нигоҳи лоли ҷаллод табхир шудаӣ
Дасти хиёлам буридаӣ
Ва ба зодрӯзат расидаӣ

Дер зӣ,
То шояд Адолате дигар бизоӣ.


عدالت را
که مردی‌ ست آشفته و ژوليده مو
با فريادهای خفه
در ميدان طرف الغار لندن
پای چوبۀ دار می برند

و من
دست ظريف تو در دست مه آلود خيال
به تماشای حادثه نشسته ام

چشم معصوم و گوسپندانۀ جلاد
از پشت کلاه خود سياه
با نگاه نگران تو گره می خورد
خيره می شود
تحليل می روی

جلاد بی گناهانه
بی اين که از تو نگاه بردارد
حلقه می اندازد
عدالت...
فرياد خفه
چند تکان دست و پای بسته
و خاموشی

اشک چشمان گوسپندوار
چوبۀ دار را می شويد
در ميدان طرف الغار
گياه سياه نفرت
خود به خود
می رويد
جلاد اشکبار
پيچک های بی بو را می بويد

و تو، مبهوت حادثه
در نگاه لال جلاد تبخير شده ای
دست خيالم بريده ای
و به زادروزت رسيده ای

دير زی
تا شايد عدالتی ديگر بزايی