به دبيرۀ پارسی
Номи дуктур Абдулкарими Сурушро бисёре чун яке аз фархехтагони давр ва ситезандагони чавр шунидаанд. Файласуфест пурмагз бо гуфтору навишторе нагз, ки намунаашро инак хохед дид.
Тозатарин матлаби у, ки дар торнамои у мунташир шуда, бонги баланди бузургмардест хирадёр хитоб бар вопасгароёни рузгор. Мурод аз насри нокобили мои гофил дар дебочаи суханони гаррои устод истинод аст ба мусаччаъи маргуби у.Номаи дуктур Суруш ба Алии Хоманайи – рахбари Чумхурии Исломии Эронро метавон паёме ба мустабиддони чахон номид. Фишурдаи ин номаи баландро меоварам, ки саршор аз панд асту хушдор аз газанди истибдод, ки саранчом баночор барбод меравад.
***
Арусии хунин поён ёфт ва домоди дуругин ба хичла даромад.Сандукхо бар худ ларзиданд ва девон дар торикй раксиданд.
Курбониён дар кафанхои сапед ба назора истоданд ва зиндониён бо дастхои бурида каф заданд.
Ва чахониён як чашм хашм ва як чашм нафрат домодро бадрака (гусел) карданд.
Чашми рузгор фош гирйист ва хун аз сари айвони чумхурй гузашт.
Шайтон хандид ва он гох ситорахо хомуш шуданд ва фазилат ба хоб рафт.
Окои Хоманайи,
Кй ин кунад, ки ту кардй ба заъфи химмату рой?
Зи ганчхона шуда, хайма бар хароб зада.
Висоли давлати бедор тарсамат надиханд,
Ки хуфтайи ту дар огуши бахти хобзада.
Дар ин кахтсоли фазилату адолат хама аз Шумо шокианд (шикоят доранд) ва ман аз Шумо муташаккирам. «З-он ёри дилнавозам шукрест бо шикоят.» На ин ки шикояте надошта бошам. Дорам ва бисёр дорам, аммо онхоро бо Худо дар миён ниходаам. Гушхои Шумо чандон аз ситоишу навозиши маддохон пуру сангин шудааст, ки чое барои садои шокиён надорад. Вале ман аз Шумо бисёр муташаккирам. Шумо гуфтед, ки «хурмати низом хатк (шикаста) шуд» ва обруи он ба ягмо рафт. Бовар кунед, ки дар тамоми умри худ хабаре бад-ин хушй аз касе нашунида будам. Офарин бар Шумо, ки накбат (бадбахтй)-у зиллат (хорй)-и истибдоди диниро изъон ва эълом кардед.
Шодам, ки охируламр охи сахархезон ба гардун расид ва оташи интикоми илохиро барафрухт. Шумо хозир будед обруи Худо биравад, аммо обруи Шумо наравад. Мардум ба диёнату нубувват пушт кунанд, аммо ба вилояти Шумо пушт накунанд. Шариъату тарикату хакикат мучола (пачак) шаванд, аммо ридо (чома)-и раёсати Шумо чину чурук нахурад. Аммо Худо нахост. Дилхои сухтаву лабхои духтаву хунхои рехтаву дастхои буридаву домонхои дарида нахостанд ва нагузоштанд. Покону порсоёну паёмбарон нахостанд. Махрумону муслехону ситамкашидагону ситамситезон нагузоштанд.
Окои Хоманайи,
Медонам, ки рузхои талху сахтеро мегузаронед. Хато кардаед. Хатое сахт. Тадбири ин хаторо ман 12 сол пеш ба Шумо нишон додам. Гуфтам, озодиро чун равиш баргиред. Аз хакк будану фазилат буданаш бигзаред. Онро барои расидан ба хукумате комёб ба кор гиред. Инро ки мехохед? Чаро шайпурро аз сари гушод (чапана) мезанед? Чаро миёни мардум асасону хуфянависону чосусон мегуморед, то замири ононро бихонанд ё ба хилаву тарфанд суханеро аз зери забонашон бикашанд ва росту дуругу норасу нокис ба Шумо гузориш диханд? Матбуъотро, ахзобро, анчуманхоро, нокидонро, муфассиронро, муъаллимонро, нависандагонро... озод бигузоред, мардум ба сад забон хикояти худро ошкоро хоханд гуфт ва панчарахои хабару назарро бар руи Шумо хоханд гушуд ва Шуморо дар тадбири мулку танзими низом ёрй хоханд кард. Матбуъотро хафа накунед. Онхо рия (шуш)-хои чомеъаанд.
Аммо Шумо аз бероха ва кажроха рафтед. Ва инак дар тилисми тахлукае уфтодаед ва курбонии низоми бастае шудаед, ки дергохест худ онро офаридаед, ки на накд дар он меруяд, на назар, на илм, на хабар. Гумон мекунед бо хондани бултенхои махрамона ва гуш кардан ба мушовирони гушбафармон хабархои комилу чомеъро ба чанг меоваред. Аммо хам интихоби Хотамй, хам интихоби сабзи Мусавй бояд ба Шумо намуда бошад, ки афюни истигно ва афсуни истибдод зиракй ва доноиро аз Шумо ситондааст. Ва инак барои чуброни он гунохи ношй (баромада) аз чахл, ношй аз истибдод, даст ба иртикоби гунохони бузургтар мезанед. Ва хунро ба хун мешуед, магар тахорате хосил кунед.
Хиёнат ва такаллуб кам буд, даст ба катлу чиноят бурдед. Хиёнату чиноят бас набуд, тачовуз ба зиндониёнро бар он афзудед. Катлу тачовузу такаллуб хануз кам буд, тухматхои чосусию номусиро хам бар он изофа кардед. Дарвешону рухониёну нависандагону донишчуёнро хам амон надодед ва аз дами тег гузарондед. Окибат хам ба чониён (чинояткорон)-у бониён (химоятгарон) чоиза додед ва ба реши хама хандидед ва риши сарбози бенавоеро гирифтед, ки чаро мошини риштароширо ба сиркат бурдааст (дуздидааст)!
Аз сабри Худо дар шигифт будам. Медонистам, ки:
Лутфи Хак бо ту мадорохо кунад,
Чунки аз хад бигзарад, расво кунад.
Нидои Окосултон, ки ба хоки шаходат уфтоду ханчара (гулу)-яш ба гулулаи ситам сурох шуд, ба даргохи Султони Олам нолидам, ки боз хам нидои халоикро намешунавй! Чун Исо бар салиб гила кардам, ки «Худоё, чаро моро рахо кардайи?» Магар сиёхкоронро намебинй, ки сабзхоро сурх кардаанд? Магар абусону туршруёнро наменигарй, ки ширинихоро талх кардаанд? Сухтани хирмани амнияту каромати инсонро менигарй ва зиллати эътирофи зиндониён ва шавкати шариронаи ситамгаронро мебинй ва боз хам истигно меварзй?
То рузе, ки икрори мачбурона ва макрухона, яъне он калимоти сегонаро шунидам: «хатки хурмати низом», ки чун хадиси сарву гулу лола ва чун салосаи гассола чонбахш буд. Гуйи калимоти он хатиб набуд. Калимоти ту буд, Худоё, ки дар хитоба чорй шуд. Донистам, ки даст ба кори ичобат шудайи ва бодро фармон додайи, то оташро ба киштзори фурумоягон бибарад. Сачда кардаму сипос гузорам, ки:
Офаринхо бар ту бодо, эй Худо,
Бандаи худро зи гам кардй чудо.
Оташе зад у ба кишти дигарон,
Бод оташро ба кишти у барон.
Окои Хоманайи,
Мехохам ба Шумо бигуям, дафтари айём варак хурдааст ва бахт аз низом баргаштааст. Обруяш ба ягмо рафтааст ва ташти расвоиаш аз боми торих уфтодааст. Кашфи аврат шудааст (Шармгохаш падидор шудааст). Худо хам аз Шумо ругардон шуда ва сатторияти худро боз гирифтааст. Он далерихо, ки дар кунчи хилват ва дар пардаи тазвир мекардед, фош шудааст. Охи чигарсухтагону чонбохтагону дахондухтагон коргар уфтодааст ва домону гиребони Шуморо сухтааст.
Солхо аъвону ансор (ёрон)-и Шумо зери чатри химояту вилояти Шумо чун шаголони гурусна дар пустини халк уфтоданд ва амнияту адолатро аз мардум рабуданд, дахонашонро бастанд, иззаташонро ситонданд, рохаташонро гирифтанд, гулуяшонро фишурданд, хун дар дилу ашк дар чашмонашон нишонданд, захри касоватро ба онон чашонданд ва чун кавме ишголшуда ба асораташон гирифтанд, хукукашонро поймол карданд, озодишонро ба тороч бурданд, хурматашонро шикастанд, афкорашонро ба сухра (масхара) гирифтанд, динашонро воруна карданд, корхонаи мукаддастарошй тарошиданд ва ба номи дин хурофа фурухтанд, комашонро талху рузашонро шаб карданд, дасти хиёнат дар сандуки ороашон гушуданд ва пои ихонат бар кароматашон ниходанд, донишгоххоро ба даст чухол (чохилон) супурданд ва байт-ул-азхон (фигонистон)-е ба номи «Садову Симо»-ро аз дуругу тухмат анбоштанд ва дарси гуломию гамнокй ба мардум доданд. Назар харом намуданд ва хуни халк халол, ичтимоъоти дуругину газоф барпо карданд ва лофзанон ба мардуми дунё фурухтанд, ки хамагон ошики синачоки низоми вилоятанд.
Дар зиндонхо ва катлгоххо аз катлу тачовузу таъаддию зарбу шатму чарх (захм задан)-у шиканча он карданд, ки мугулон накарданд, шаръу конунро зери по гузоштанд ва алам (парчам)-и чахлу таъассуб барафроштанд, нодононро бар кашиданд ва доноёнро фуру куфтанд, лаззатро аз чавонон ва хурматро аз пирон дарег доштанд, оятуллоххои рангин сохтанд ва фатвои сангин аз онон гирифтанд, то нависандагону нокидонро ба таноби таваххуш хафа кунанд ва ба сотур (табар)-и сабъият (вахшигарй) банд аз банд бигушоянд. Дар паи молихулиёи душманситезй хар руз мухликае ва маъракае тарошиданд ва чамъеро ба банд кашиданд ва акорир (икрорхо)-и музхик (хандадор) бар забонашон ниходанд ва кайфар (чурм)-хои мухлик бар чонашон.
Ин макрхои сарду риндихои вожгуна ва зиракихои аблахона ва ситамхои ошкору нихон ва зуру тазвирхои гарон ва хаккушихову одамкушихо ва такаллубхову тахаллуфхои пуръуфунату дарозмуддат оташе дар виждони раъият афрухт, ки кошонаи вилоятро бисухт.
Окои Хоманайи,
Чунбиши Сабз барои офаридани Эроне сабз акнун махкамниход шудааст. Чун шачараи тайибае, ки пое дар замину саре дар осмон дорад ва ба изни Худо дар самарбахшист. Ин чунбиш шахиди сабзи худ, шеъру шоъири сабзи худ, адабу хунару гуяндаву гуфтмони сабзи худро пайдо кардааст. Махсули 20 сол чиходи фархангию дардмандонаи равшанфикрону пайкоргарони арсаи сиёсату фарханг аст. Бехуда мекушед бо низомигарй ва анварипарварй басаби Султон Санчар ва Султон Махмуд онро дархам бишканед. Худро магар бишканед.
Фуру рехтани руъб (тарс)-и раъият ва заволи машруъияти вилоят бузургтарин дастоварди шуриши гайрат бар горат буд ва шери хуфтаи шучоъату муковиматро бедор кард. На татовули низомиён, на тачовузи харомиён, на хок афшондан дар чашми мурувват, на бод афкандан дар остини жандаи кудрат, на такя бар сабъияти хайвонй, на хамла ба улуми инсонй, на маддохии маддохони муздур, на шоъирии шеърфурушони камшуъур, хеч кадом комати муковиматро хам нахохад кард. Истибдоди динй расвои куфру дин шудааст. Ва дар мазраъи сабзи чунбиш хангоми дарави он расидааст. Мо инро ба дуъо аз Худо хостаем ва Худо бо мост.
Баргаштани бахту рузгор шохиде ширинтар аз ин надорад, ки идхои Шумо хама азо шудааст. Ва хар чи рузе Шуморо механдонд, инак мегирёнаду меларзонад. Донишгохй, ки мехостед ба побуси Шумо биёяд, акнун ба кобуси Шумо табдил шудааст. Тазохуроти хиёбонй, ичтимоъоти ойинй, рамазону мухаррам, хаччу равзаву мотам, хама барои Шумо намоди нухусат (нахсй) шудаанд ва ба зиёни Шумо равон мешаванд.
Мо насли комкорй хастем. Мо заволи истибдоди диниро чашн хохем гирифт. Чомеъае ахлокй ва хукумате фародинй толеъи тобноки мардуми сабзи мост.
Мо озодиро арч хохем ниход ва кадр хохем донист. Хамон озодиро, ки Шумо ба он зулм кардед ва кадрашро надонистед ва акнун мазламаашро мебаред (товонашро пас медихед). Фошизммашрабон ба Шумо фурухтанд, ки озодй, яъне булхавасию ибохигарию лоуболиравишй. Ва надонистед, ки шифои амрози мухлики низоми Шумо дар ин хучаста Озодй аст. Бечихат дунболи муфсидони иктисодй мегардед ( ки дар он хам азме ва чиддияте нест). Агар матбуъотро озод мегузоштед, фасодхоро ру мекарданд ва муфсидон чуръати фасод намекарданд. Мегузоштед накди Шуморо бигуянд, то Шумо хам ба вартаи истибдоди раъйу нухувват (гурур)-и шавкату фасоди кудрат дар намеуфтодед. Мегузоштед сухани ростини мардумро бо Шумо дар миён бигзоранд, то мастии бехабарй аз саратон бипарад. Онхо мадориси Механанд, на «пойгохи душман». Ва чи бок, ки дархои мадорис боз бошад ва Шумо хам дар он шогирдй кунед?
Хукумат бар мардуме шоду озоду огоху чолок ифтихор дорад, на раъияте дарбанду гамнок.
No comments:
Post a Comment