Monday, March 17, 2008

God's Nowruzi Self-Gift

Ойинаи Каюмарс имшаб замонро як сол акиб бурд. Ба лахазоти пур аз шодии дидор бо Устод Имомназар ва файзи назари у ва рузхои пур аз андухи гусастагй аз у, ки аз хам ду руз фосила доштанд. Хануз хобхоямро мунаввар мекунад. Бо хамон кулохи сапеду чубдастй, лабханди мудом ва нигохе, ки маъчуне аз мехру дарду шодию яъсу умед буд. Инсоне, ки равонаш дар зиндагй ба растагорй расида буд - беолоиш, бепарда, рост, пойдор, матин. Бо парвози равони у бахши азиме аз инсоният аз хоки мо парид. Дар каломи ман дунболи игрок нагардед, азизон. Ростии ноб аст. Хамтои у агар ду-се фарди дигар доштем, бо шитоби бештар мешуд ба хамбастагию шукуфойи расид. Барои у точик на бо махал, балки бо мизони ростию кажиаш тафкик мешуд. Мисли ин ки Худованд уро аз хамон огоз дар гармхонаи худ ба дур аз карохату зиштихои зиндагии вокеъй парварда буд ва махорати худро дар офариниши равоне раста руи хаму санчида буд ва то дид, ки чомеъаи у арзиши хузури чунин офаридаро надорад, уро ба масобехи хадяи наврузй барои худ бозпас гирифт. Равонаш човидона шод бод.

Ин акси нодир хам аз Ойинаи Каюмарс аст. Бо сипос аз у.


اين مرد که می بينی افسانه نبود آخر
همتای دد و ديو ويرانه نبود آخر

اين مرد که می بينی ويرانه ستيز آمد
از ضرب کلام او دشمن به گريز آمد

Ин мард, ки мебинй, афсона набуд охир,
Хамтои даду деви вайрона набуд охир.

Ин мард, ки мебинй, вайронаситез омад,
Аз зарби каломи у душман ба гурез омад.

***

استاد، خنده هايت در گريه ام غنوده
هرچند خنده هايت بی گريه هم نبوده

استاد، پر گشودی از خانه قاه اندوه
روحت چه صوفيانه بگذاشت قوم بی روح

ای ارمغان نوروز بر پيشگاه يکتا
ای راستگوی شبسوز بی تو کجاست فردا؟

بی تو کجاست فرياد؟ بی تو کجاست خنده؟
بی تو، سرای برباد. بی تو غلام و بنده

رفتی که برنگردی بيزار، دلشکسته
از دوره جهالت، از چشم های بسته

از سينه های خاموش، از توش های بیگوش
بودن دريغت آمد با ديوهای مدهوش

از غربتت رهيدی، ارچند ما غريبيم
در خاک آرميدی، ما راهيان شيبيم

قاموس رستگاری، جاويد باد نامت
پرويز باد روحت، برديس باد کامت.

Устод, хандахоят дар гиряам гунуда,
Харчанд хандахоят бегиря хам набуда.

Устод, пар гушудй аз хонакохи андух
Рухат чи суфиёна бигзошт кавми берух

Эй армугони Навруз бар пешгохи Якто,
Эй ростгуи шабсуз, бе ту кучост фардо?

Бе ту кучост фарёд? Бе ту кучост ханда?
Бе ту сарой барбод, бе ту гулому банда.

Рафтй, ки барнагардй, безор, дилшикаста,
Аз давраи чахолат, аз чашмхои баста,

Аз синахои хомуш, аз тушхои бегуш,
Будан дарегат омад бо девхои мадхуш.

Аз гурбатат рахидй, арчанд мо гарибем,
Дар хок орамидй, мо рохиёни шебем.

Комуси растагорй, човид бод номат,
Парвиз бод рухат, пардис бод комат.

170308
London

3 comments:

Shamsi said...

I entered shrine of grief of yours

The loss you felt at very close...

Your pearl-like tears embodied in words,

Fold down a rhyme in mind with force:

How blind we are for Godly sake!?
I fear it’s our damnation stake…

Shamsi said...

I entered shrine of grief of yours

The loss you felt at very close...

Your pearl-like tears embodied in words,

Fold down a rhyme in mind with force:

How blind we are for Godly sake!?
I fear it’s our damnation stake…

D said...

Сароб дидаму рафтам, саробвора шудам,
Шахе падид наомад, шахобвора шудам.
Зи оби дида, ки суду самар нашуд хосил,
Хароби гуссаи шахрам, чи обвора шудам.