Чакомаи ёр
Дусте фарзона номае фиристод бо чакома (шеър)-и зер. Мухотаби он ба гунае тасвир шуда, ки дар бораи кй будани у шакке наметавонад вучуд дошта бошад. Боз шумо худ донед.
Ин чӣ хатту тамсил аст рӯи лавҳи пешонӣ,
Аз бурун ҳама тавсил, андарун парешонӣ?!
То ба кай дар ин темор бо табассуми бемор,
Зери пардаи лабханд нолаҳо бипӯшонӣ?!
Мезанӣ ба ҳарфу мушт лофи оташи Зардушт,
Қудрате надорӣ лек луқмае биҷӯшонӣ.
Обрӯ на беш аз кайк-аз ҳама тамаъ лаббайк?!
Гаҳ дари худо бандӣ, гаҳ фақеҳу эшонӣ?!
Метарошӣ ту Ҷамшед аз тарошаи Ҷамшуд
Бо ҳазор номи нанг-ин қадар хурӯшонӣ?1
Дод аз ҳаёи ту, фитнаву риёи ту,
Орзу макун дигар партаву дурахшонӣ.
Хӯрдаат заку лой аст,чун ки обат аз сой аст,
Кай ба хона оберо нӯшиву бинӯшонӣ?
Хонаи ту торик аст,мурдани ту наздик аст,
«Ҷомаи сафед»-атро ин қадар чӣ афшонӣ?
Озод
No comments:
Post a Comment