Раъйи ман ку? Яъне «наметавонй маро хазф кунй»Дар торнигори «Себистон»-и Мехдии Чомй навиштае вазин ва тахлиле мутабаххирона хондам, ки дарегам омад ба чашму гуши азизони Як Дарвеш нарасад. Дар ин навишта Мехдии гиромй тафовутхои ду насл ва сиришти душворихои кунунй дар Эронро бо махорат шикофтааст.
Сй сол пеш, вакте насли мо гармогарми инкилоб буд, иде(я)хои дигаре дошт. Дунболи хукумати исломй буд. Дунболи нобудии империолизм буд. Мехост прулеториё бар чахон хукм биронад, ки таъбири исломиаш мешуд «мустазъафин» (табакаи бенаво). Ба хиёли худамон муъодили куръонии идеи инкилобии Морксро пайдо карда будем.
Насли мо мусалмон буд, аммо зери сояи морксизм рушд карда буд. Мухолифат бо чахони сармоя барояш ахамият дошт. Дар копитол (сармоя) чизе пасту фурумоя ва дунёталабона медид. Насли мо ба ирфони мотериолистй гароиш дошт. Аз дили он андешахо, ки бояд рузе башарх аз он гуфт, чизе хосил шуд, ки имруз дар низоми вилояти мутлака мебинем.
Ин низом мазхари ирфони вилоятй ва мотериолизми кудрат аст. Пулро дарвешона тахкир мекунад ва хамзамон харисона мепарастад ва ба худойи мерасонад. Шигифтовар хохад буд, агар бибинед Ахмадинажод чи гуна шиъорхоеро медихад, ки замоне пештозони чапи Эрон медоданд. Дар айни хол у хамаро бо нон мехарад ва ба хеч чиз чуз кудрати барахна имон надорад. Албатта, ин тавсифи окои Хоманайи хам хаст. Таксири касе нест, агар хаст. Худи у гуфтааст ва таъкид кардааст, ки Ахмадинажод ба у аз хамаи ричол (мардони сиёсй)-и кадиму чадид наздиктар аст.
Насли имруз насли дигарест. Ин хамон чизест, ки окои Хоманайи ва Ахмадинажод дарк мекунанд ва аз он метарсанд. Ин насл дар чахони дигар рушд кардааст. Чахоне, ки дуруст дар масири мухолифат бо андешахои мурдаву заволёфта ва фурупошидаест, ки дар мадориси ин насл тадрис мешавад ва дар садову симояш таблиг. Чахоне, ки «чаннатихо», «мисбоххо» ва «хусейниёнхо» ва имоми чумъахои давлатиро ба Дун Кишут (Дон Кихот) табдил карда ва ба музе(й) супурдааст. Чахоне, ки «бин лодинхо» ва «мулло умархо»-ро махлуъ ва овораву бекишвар кардааст. Чахоне, ки пешгомони прулеториёиаш хам дигар тарки он иддаъохо гуфтаанд. Чахоне, ки то кунчи хамаи хонахои вазирону вакилону сафирону мудирони хамин низоми вилояти мутлака нуфуз кардааст.
Аз ин низом дигар чизе намондааст, магар хамин авбошони чумокбадаст (калтакдор) ва идехои дункишутй (донкихотй)-и «ахмадинажодхо»-яш ва гурухе аз бечоратарин мардум, ки ба нону себзаминй (картошка) раъй медиханд ё содадилона фиреби мухтасибмаобии ононро хурдаанд.
Низоме, ки мадрасааш касеро тарбият намекунад ва садову симояшро касе бовар намекунад. Низоме, ки нухбагон (элита)-ро хурмат наменихад ва донишгохро ба подгон (гарнизон) ва кабристон табдил мекунад. Низоме, ки дуртарин фосиларо аз оянда дорад, ки чавононаш бошанд. Ва бехтарин рохе, ки барои наздик мондан ба тудаи чашму гушбаста дорад, абзорангорй ва риёкории динй аст.
Ин низом низоми чахони оянда нест. Низоми чахоне гузашта ва даргузашта аст. Эрон охирин халка аз кишвархои инкилобй буд ва фурсат наёфт даврони инкилобгариро бо химояти бародари бузург бадурустй тай кунад. Ночор казои нокарда ба чо меоварад ва дар чахоне, ки касе зери сояи бародари бузург намондааст, аз остону бостони ин бародар рахо намешавад. Мекушад хар тавр шуда, идехои фурурехтаро чамъ кунад ва аз тиккахои он ойинаи шикаста чизе бисозад. Аммо дар ин ойинаи садбандхурда чизе дида намешавад, магар киёфахои кажу коматхои куж. Эрон ба зарбу зур посдори идехоест, ки бо намояндагони кухансолаш дафн хохад шуд.
Низоми Чумхурии Исломй низоми оянда нест, чун аз огоз бо акшори ояндадори эронй аз дари ситез ворид шудааст...
Ин низом сари созгорй бо табакоти шахрй надорад. Аз огоз дил дар гарави прулеториёи хошиянишин баст ва рустоиёни чашму гушбаста ва хануз хам бар хамон масир меравад ва аз хамон тагзия мекунад ва аз хамон акшор нерухои басечу пулиси зиддишуриши худро бармегузинад. Иллаташ хам имруз аз хамеша равшантар аст: онхо мардумонеанд, ки иддаъои раъйу назар надоранд. Чумхурии Исломй, ки акнун ба хукумати исломй-прулеториёйи табдил шудааст, шефтаи хар касест, ки раъй надорад ё раъйашро мешавад харид. Шефтаи хар касест, ки табакоти дорои раъйро душман медорад.
Сиёсати Чумхурии Исломй бар чазби прулеториё ва хазфи либеролхо будааст...
Чумхурии Исломй ба хиёли худ акнун метавонад бедагдага аз бозгашти андешахои чолишгари касоне, ки сохиби раъйу истидлоли фикрианд, мутлака будани вилояти худро бечуну чаро идома дихад. Вилояти мутлака хавсалаи суолу канкошу истизоху талаби посухгуйи ва шаффофият надорад.
Окои Хоманайи дар бист соли рахбариаш як бор хам дар мукобили пурсишу посухи хабарнигорон хозир нашудааст. Як бор хам касе натавониста дар Мачлиси Хубрагон аз хакки назорат бар у истифода кунад. У масъулест, ки аз у суол наметавон кард. Чунин касе ва низоми тахти рахбарии у табъан бо андешаи мустакилли сохиби раъй масъала дорад ва ба саркуби он мегарояд...
Чумхурии Исломй дар дах соли аввал хам зидди равшанфикру донишгохй ва зидди ахли фикру калам ва нависанда буд. Бузургтарин шумори эъдомихояш аз эшон аст ва бузургтарин гурухи мухочираш хам аз инон аст. Аммо дар бист соли баъдй ба шакле стротежик тамоми унсурхои бозгашт ба ояндаро кадам ба кадам зудудааст ва сиёсати хазфи наслиро пеша кардааст ва дар интихоботи дахум бо худъаву найранг ба авч расондааст.
Хулоса кунам. Раъйи ман ку? Дакиктарин шиъори мумкин дар мукобили ин сиёсати музаввирона (каж) ва зиддиинсонй аст. Сиёсате, ки Эронро ба ГУЛОГи асхоби раъй табдил кардааст.
Раъйи ман ку? Яъне ичоза намедихам маро хазф кунй. Ман як фарди сохибраъй хастам. Раъйи маро наметавон ба ниёбат ё чаълу фиреб навишт ва сандук-сандук пур кард. Раъйи ман мухтарам аст. Так-таки раъйхои мо хурмат дорад. Мисли асари ангушти мо так асту бехамто. Ин раъйхо намояндаи интихоби мо хастанд. Наметавонй дар онхо даст бибарй... Ман хастам, ки бо раъйам чомеъаро чихат медихам ва мудирият мекунам.
Ин хатарноктарин шиъор барои вилояти мутлака ва посбонони он ва резахорони хони неъмати уст.
Ин аст, ки у бо тамоми кувво ба мукобила бо раъй бармехезад. Шарму хаёро канор мегузорад ва урён мешавад, то саропои дурушту беандом ва кужу кажи уро бибинй. У ба ту хамла мекунад, чун аз ту мутанаффир аст. Аз раъйи ту, аз расонаи ту, аз иде(я)хои ту, аз писанду нописанди ту. Ту ба сурати мавчуде музохим (захматсоз) барои у чилва мекунй. Як хармагас, ки рохаташ намегузорад. Як кобус, ки бедор нигахаш медорад, парешонаш мекунад. Рохе барои сарварй бар ту надорад. Рахбари табиъии ту нест. Ин уро ба харос меафканад. Ин хушунат, ки мебинй, тарси уст, ки худро дар хамлаи курона ва саъбона (вахшиёна) нишон медихад. Барои у зану марду кучаку бузургу богуноху бегунох надорад. Мардумро душман мебинад. Хар касро, ки бо у мухолифат кунад. Хар касро, ки аз у суол кунад. Хар кас, ки раъйе дошта бошад, ки уро нодида мегирад.
У хирадгурезонро хуш медорад. Чун дар баробари хиради у касе дигар ба хирад ниёз надорад. Хисобгартарину хирадмандтарину маккортарину худъагар (хиллагар)-тарини мардум хамуст. У рахбари фарзона аст ва суханонаш хакимона. Дар баробари у хар фарзонагй ва хирадгаройи ва худраъйи бечову бемаъност. Ин аст, ки бехирадтарин афрод намояндагони уянд ва «дун кишут» (Дон Кихот)-хо дар дастгохаш хамакораанд. Холо ту омадайи ва бо як раъй мехохй дуккони уро барчинй? Коматро талх мекунад, зеро басодагй коми уро талх кардайи. У мехохад як бор барои хамеша дарсе ба ту бидихад, ки фаромуш кунй раъй чист. У касди хазф кардани туро дорад. Итоъат кунй, битарсй, чо бизанй, даврае сиёхтар аз пеш хоким хохад шуд. Кофист чо назанй (нахаросй), фарёд бизанй: Раъйи ман ку?!
No comments:
Post a Comment